ခ်စ္ေဝ့လည္လည္
အပိုင္း ၁
ထြန္းေက်ာ္ အိပ္ယာမွႏိူးေတာ့တစ္အိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ သူသည္ အိပ္ယာမွႏိူးႏိူးၿခင္း ေရခ်ိဳးလိုက္လ်င္ေကာင္းမည္ဟုေတြးကာ အက်ႌကိုခြၽတ္၊သဘက္တစ္ထည္ကိုပုခံုးေပၚတင္၍အိပ္ခန္းထဲမွထြက္ခဲ့ေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းသို့သြားရန္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွၿဖတ္အထြက္တြင္ ထြန္းေက်ာ္ မီးဖိုေဆာင္ထဲသို့ ေ၀့ကာႀကည့္လိုက္ေသာ္လည္း မည္သူ့ကိုမွ်မေတြ့ရ။ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ေရခ်ိုးခန္း သုိ့၀င္ကာ ေရကိုတစ္၀ႀကီးခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ထြန္းေက်ာ္သည္သူ့အိပ္ခန္းထဲသို့ၿပန္၀င္ကာအ၀တ္အစားလဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူဒီအိမ္ကိုေရာက္တုိင္း လုပ္ေနက်ၿဖစ္သည့္ ထမင္းစားခန္းဆီသို့ထြက္လာခဲ့သည္။ မည္သူ့ကိုမွ်မေတြ့ရေပမယ့္ သူအတြက္စားစရာတစ္ခုခုေတာ့စီစဥ္ထားၿမဲၿဖစ္သည္။သူထမင္းစားခန္းအတြင္းသို့လွမ္းအ၀င္လိုက္တြင္ ထမင္းစား စားပဲြေဘးတြင္ရပ္ေနေသာ လွလွမြန္ က ထြန္းေက်ာ္ ၀င္လာရာဖက္သို့ လွည့္ႀကည့္ကာ သူ့ကိုၿပံုးၿပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးသည္ တစ္ဖက္သုိ့ၿပန္လွည့္ကာသြားေလသည္။ ထြန္းေက်ာ္ကိုေနာက္ေက်ာေပးကာရပ္ေနေသာလွလွမြန္၏ေနာက္ေက်ာၿပင္အလွသည္ နံက္အိပ္ယာမွႏူိးစ လန္းဆန္းကာေနေသာ သူ့ေသြးသားမ်ားကို သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားေစသည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ သူမ၏ေနာက္ဖက္(၄)(၅) ေပအကြာသို့ အေရာက္တြင္ ေရွ့ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ လွလွမြန္ ၏ေနာက္ေက်ာအလွကိုသာ စူးစူးနစ္နစ္ ေငးကာႀကည့္ေနေလသည္။ ေက်ာလည္ေလာက္ရွိလိမ့္မည္ဟုထင္ရေသာ ဆံပင္ေလးမ်ားကို လွလွမြန္ သည္ အရင္းမွဆံညွပ္ၿဖင့္ စုကာစည္းထားေလသည္။
ထို့ေႀကာင့္ ေဖြးကာႏုေနေသာ ဂုတ္ပိုးေလသည္ ဆံႏြယ္စေလးမ်ားၿဖင့္ မခ်င့္မရဲၿဖစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္လွေနေလသည္။ ထို့ၿပင္လည္း သူမ၀တ္ထားေသာ နက္ၿပာေရာင္ အက်ႌလက္ၿပတ္ ၏တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ရွိ လက္ေပါက္အနားစေလးမ်ားဆီမွ သူမ၏ပုခံုးသားႏွစ္ဖက္သည္ ၀င္း၀ါကာ ၿပည့္ၿပည့္ေဖါင္းေဖါင္းေလးၿဖစ္ေနသည္။ပုခံုးစြန္းဆီမွသည္အိအိေဖါင္းေဖါင္းေလးၿဖစ္ကာသြယ္ဆင္းသြားေသာသူမ၏၀င္း၀ါေသာလက္ေမာင္းသားမ်ားေပၚတြင္လိမ္းထားေသာသနပ္ခါးအစင္းေလးေတြမွာတစ္၀က္တစ္ပ်က္ေပၚ လြင္ေနသည္။ တစ္ထြာမွ်ေလာက္သာရွိလိမ့္မည္ၿဖစ္ေသာ လွလွမြန္ ၏ခါးေသးေသးေလးသည္ ႏဲြ့ေႏွာင္း၍ေနၿပီး အၿပာရင့္ေရာင္ေအာင္ခံေပၚ တြင္ အ၀ါႏွင့္အစိမ္းႏုေရာင္အပြင့္စက္ေလးမ်ားပံုေဖၚထသားေသာထမီေလး၏ေအာက္မွ ေဖါင္းတင္း၍ေနေသာ သူမ၏တင္ပါးသားႀကီးမ်ားမွာ လံုးတစ္လွပလြန္းေလသည္။ထြန္းေက်ာ္သည္ခပ္ၿမွင္းၿမွင္းေလးသက္ပ်င္းခ်လိုက္ေလသည္။သူရပ္ကာႀကည့္ေနသည္ကိုလွလွမြန္သည္မသိပဲေနမည္မဟုတ္၊ သုိ့ေသာ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေနၿခင္းၿဖစ္မည္ဟု ထြန္းေက်ာ္ ေတြးလုိက္သည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ လွလွမြန္ ၏ေနာက္ဖက္ဆီသို့ ေၿခလွမ္းႏွစ္လွမ္းခန့္အသာလွမ္းလိုက္သည္။ လွလွမြန္ ဆီမွပ်ံ့လႊင့္လာေသာ ေမႊးရန့ံမ်ားသည္ သူ၏ဘ၀င္ကို ဆဲြလႈပ္သကဲသို့ရွိေနေလသည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ လွလွမြန္ ၏ေနာက္ဖက္သို့ ပိုမိုကာ တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။ ထို့ေႀကာင့္ ထြန္းေက်ာ္ ၏ ဆီးစပ္ႏွင့္ တင္းကားေနေသာ လွလွမြန္ ၏ ဖင္သားႀကီးတို့မွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ထိလုမခန္း နီးကပ္သြားေခ်ေလၿပီ။ ၿပဴတင္းေပါက္မွ တုိးေ၀ွ့ၿဖတ္သန္းလာေသာ ေလၿပည္ေလေအးေလးသည္ ထမင္းစားခန္းဆီသို့ၿဖတ္သန္း၍၀င္ေရာက္လာသည္။ လွလွမြန္ ၏ႏုညက္ကာ၀င္းေနေသာဂုတ္သားေလးေပၚမွတြန့္တြန့္ေခြေခြေလးၿဖစ္ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားသည္ ဘယ္ညာယိမ္းထိုး၍လူးလိမ့္ကာသြားႀကသည္။ ထြန္းေက်ာ္၏လက္ႏွစ္ဖက္သည္ေၿမာက္ကာတက္လာၿပီးအိေဖါင္းကာေနေသာ လွလွမြန္ ၏ ပုခံုးစြန္းႏွစ္ဖက္ကို မရဲတရဲ ႏွင့္ ေသြးတုိးစမ္းသလို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ေလးမွာပင္ လွလွမြန္ သည္ သူမ၏ခါးေလးကို အနည္းငယ္ ညႊတ္လိုက္ၿပီး ေရွ့စားပဲြေပၚမွေကာ္ဖီကရားကို လွမ္းယူလိုက္ေသာအခါတြင္သူမ၏လုံးလံုးတစ္တစ္ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ထြန္းေက်ာ္၏ေပါင္ရင္းဂြဆံုကိုၿဖတ္ကနဲဖိကပ္မိေလသည္။ျပီးေနာက္ ေကာ္ဖီကရား လက္တြင္းသုိ့ေရာက္သည္ႏွင့္သူမ၏ခါးကိုၿပန္ဆန့္လုိက္ရာ လွလွမြန္ ၏တင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ထြန္းေက်ာ္ ၏ေပါင္ရင္းသုိ့သည္ ခဏမွ်ကင္းကြာေတာ့မလိုၿဖစ္သြားေသာ္လည္း ထြန္းေက်ာ္ ၏ခါးက အသာေကာ့ကာလိုက္သြားသၿဖင့္ေစာေစာကလိုပင္ဖိကပ္ေနသည့္အေနအထားအတိုင္း မပ်က္မယြင္းရွိေနေလသည္။ လွလွမြန္သည္လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာ ေကာ္ဖီကရားထဲရွိ ေကာ္ဖီမ်ားကို စားပဲြေပၚ တြင္ရွိေသာ ေကာ္ဖီပန္းကန္ထဲသို့ ထည့္လိုက္သည္။ ကရား ကိုကုိင္ထားေသာ လွလွမြန္ ၏လက္မ်ားသည္တုန္ယင္လ်က္။ ထြန္းေက်ာ္ ၏ႏွာေခါင္းေပါက္မွ ရႈးကနဲရႈးကနဲ ထြက္လာေသာ ေလမ်ား သည္ လွလွမြန္ ၏ဂုတ္သားႏုႏုေလးေပၚ သို့ လာ၍ ထိေနႀကသည္။ ၿပီးေတာ့သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကဲ့သို့ မာေတာင္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ ေပါင္ႀကားမွ သူ့လီးတန္ႀကီး က ပုဆိုးတြင္းမွေနၿပီး လံုးတစ္ကာေဖါင္းႀကြေနေသာ လွလွမြန္ ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဖိကပ္ထိေနၿပီၿဖစ္သည္။
*ကိုထြန္းေက်ာ္ … ေကာ္ဖီေသာက္ေတာ့ေလ ..* လွလွမြန္ သည္ အသံကိုထိန္းၿပီးေၿပာေသာ္လည္း ခပ္တိုးတိုးေလးေၿပာလိုက္ေသာ သူမ၏အသံေလးအဆံုးတြင္လႈပ္ခါ ၍ေနသည္။ ထိုသုိ့ေၿပာရင္း လွလွမြန္ သည္ သူမ၏ကိုယ္ကို ၿဖတ္ကနဲလွည့္လိုက္ရာ ထြန္းေက်ာ္ ၏ရင္ခြင္အတြင္းသို့လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ သူ့ကိုသူ သတိမထားမိလိုက္စဥ္မွာပင္ ထြန္းေက်ာ္ သည္ လွလွမြန္ ၏ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးကို ရႊတ္ကနဲေနေအာင္နမ္းလိုက္သည္။ *အို .. ကိုထြန္းေက်ာ္* .. လွလွမြန္ သည္ တုန္လႈပ္စြာေရရြတ္လိုက္ရင္း သူမ ၏ကိုယ္လံုးေလးကို လူးလူးလြန့္လြန့္ တိုးထြက္လိုက္ေသာအခါ ထြန္းေက်ာ္ ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း သူမကိုလႊတ္ေပးလိုက္မိေလသည္။ ထြန္းေက်ာ္ ၏ရင္ခြင္အတြင္းမွ လြတ္ေၿမာက္သြားသည္ႏွင့္ ျမီးေကာင္ေပါက္မေလးသဖြယ္ အေၿပးတစ္ပိုင္းၿဖင့္ထြက္သြားေသာ လွလွမြန္ ၏ တုန္ခါ ၍သြားႀကေသာ တင္သားဆိုင္ႀကီးေတြကို မ်က္စိကြၽတ္က်မတတ္ ႀကည့္ရင္း ထြန္းေက်ာ္ သည္ ကုလားထိုင္တြင္၀င္ထိုင္ကာ သက္ၿပင္းအခါခါ ခ်ေနမိေတာ့သည္။ လွလွမြန္ သည္ အသက္(၂၂)ွႏွစ္မွ်သာရွိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ထြန္းေက်ာ္ ၏ဆရာဦးေမာင္ႀကီး ၏ ဒုတိယဇနီးလည္းၿဖစ္သည္။ ဦးေမာင္ႀကီး ၏ပထမဇနီးေဒၚေငြသိန္းမွာလြန္ခဲ့ေသာ(၃)ႏွစ္ခန့္ကပင္ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။ ဦးေမာင္ႀကီး သည္ သစ္ကုန္သည္ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿပီး အသက္(၅၅)ႏွစ္ခန့္ရွိၿပီၿဖစ္သည္။ ေဒၚေငြသိန္း ႏွင့္ ေမြးဖြါးခဲ့ေသာ သမီးတစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္ ရွိၿပီး သမီႀကီးၿဖစ္သူ ခင္ခင္စိန္ သည္ အသက္(၃၃) ႏွစ္ခန့္ရွိ အပ်ိဳႀကီးၿဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းဆရာမ အလုပ္ လုပ္ကာ ဖခင္ၿဖစ္သူ၏အိမ္တြင္အတူေနေလသည္။ သားၿဖစ္သူ ခင္ေဇာ္ သည္ အသက္(၂၉) ႏွစ္ခန့္ရွိ အိမ္ေထာင္သည္ ၿဖစ္ၿပီး အိမ္ခဲြကာေနသည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)ႏွစ္ခန့္က ဦးေမာင္ႀကီး ၏သစ္စက္တြင္ သစ္စက္စာေရး ၀င္လုပ္ခဲ့ရာမွ ယခုအခါဆိုလွ်င္ ဦးေမာင္ႀကီး ၏ကုိယ္စားလွယ္အၿဖစ္သုိ့ ေရာက္ရွိလာသည္ အထိယံုႀကည္ကိုးစား တာ၀န္ေပးအပ္ၿခင္း ခံေနရၿပီၿဖစ္သည္။ ေၿပာရမည္ဆိုလွ်င္ ထြန္းေက်ာ္ အလုပ္၀င္ၿပီး သိပ္မႀကာမီတြင္ ဦးေမာင္ႀကီး စီးပြါးတက္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ ပါးရည္နပ္ရည္လည္းရွိ၊ စာရင္းဇယားလည္းႏိူင္၊ ဆက္ဆံေရးလည္းေကာင္းသၿဖင့္ ဦးေမာင္ႀကီး အဖို့မွာကား ကုိယ္ပြါးတစ္ေယာက္ရသကဲသို့ၿဖစ္ကာ တစ္ေယာက္အားမွသည္ ႏွစ္ေယာက္အားၿဖစ္လ်က္သူ၏လုပ္ငန္းမ်ားပိုမိုသြက္လက္ေအာင္ၿမင္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုလံုးကို ထြန္းေက်ာ္ ကပင္ ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ လူပ်ိဳလူလြတ္လည္းၿဖစ္ၿပန္ေတာ့ ေတာင္ငူသစ္စက္ထဲတြင္သာပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေသးတစ္လံုးေဆာက္ကာ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ယခု ေတာင္ငူ မွသစ္မ်ားကို ရန္ကုန္သို့ လာပို့ရင္း ဦးေမာင္ႀကီး ၏အိမ္တြင္တည္းေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ခန့္က အလံုရွိသစ္စက္တြင္ စာေရးမတစ္ဦးလိုအပ္လ်က္ရွိသၿဖင့္ ထြန္းေက်ာ္ သည္ သူႏွင့္သိကြၽမ္းေသာ လွလွမြန္ ႏွင့္စကားစပ္မိရာမွ သူမကလဲ အလုပ္လိုခ်င္သည္ဆိုသၿဖင့္ ဦးေမာင္ႀကီး ၏သစ္စက္တြင္ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထို့ေနာက္တြင္ေတာ့ ဦးေမာင္ႀကီး သည္ လွလွမြန္ ႏွင့္ အေနနီးစပ္ကာ တစ္ပင္လဲမူ တစ္ပင္ထူ ဆိုသည့္စကားအတိုင္း လွလွမြန္ ကိုလက္ထပ္ကာယူခ့ဲၿခင္းၿဖစ္သည္။ သားႏွင့္ သမီးၿဖစ္သူကလည္း ကန့္ကြက္ၿခင္းအလ်င္းမရွိဘဲ လွလွမြန္ ကိုႀကည္ၿဖဴစြာပင္လက္ခံခဲ့သည္။ ထြန္းေက်ာ္သည္ဦးေမာင္ႀကီး၏အလုပ္ကိစၥမ်ားကိုသစၥာရွိရွိျကိဳးပန္းကာေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကိုသိသည့္အတြက္ဦးေမာင္ႀကီးကလည္းထြန္းေက်ာ္ကိုေၿမွက္စားကာမိသားစု၀င္တစ္ဦးကဲသို့ပင္လက္ခံဆက္ဆံခဲ့သည္။
အိမ္ေရွ့တြင္ထိုးရပ္လိုက္ေသာ ကားသံေႀကာင့္ အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနေသာ ထြန္းေက်ာ္ သည္ သူထိုင္ေနေသာ ဆက္တီကုလားထုိင္မွထကာ အိမ္ေရွ့တံခါးေပါက္ဆီသို့သြားကာ သံဘာဂ်ာတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေလသည္။ ဦးေမာင္ႀကီး သည္ကားထဲမွထြက္လာေသာအခါတြင္ ထြန္းေက်ာ္ ၏အေနာက္နားတြင္ ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္ေနသည္မသိေသာ လွလွမြန္ သည္ ထြန္းေက်ာ္ အားၿဖတ္ေက်ာ္လ်က္ ဦးေမာင္ႀကီး ၏လက္တြင္းမွ အိတ္ကိုသြားယူလုိက္ေလသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ဦးဦးေက်ာ္ ဟူေသာကေလးအသံေလးကိုႀကားလိုက္သၿဖင့္ လွမ္းႀကည့္လိုက္ရာ ခင္ေဇာ္၏(၄)ႏွစ္သမီး မ်ိဳးမ်ိဳးေဇာ္ ကိုေတြ့လိုက္ရသၿဖင့္ ကေလးမထံေလွ်ာက္သြားလိုက္ေလသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးေဇာ္ သည္ ကားေပၚ မွခုန္ဆင္းလိုက္သည္။ * သမီး ကတစ္ေယာက္တည္းလာတာလား .. ေမေမ လည္းပါတယ္ .. ဦးဦးေက်ာ္ ရဲ့ .* . ကေလး ၏စကားေႀကာင့္ ထြန္းေက်ာ္ လွမ္းႀကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ ခင္ေဇာ္ ၏ဇနီး သူဇာ သည္ ပစၥည္းေတြတစ္ပံုတစ္ပင္ၿဖင့္ ကားေပၚ မွဆင္းလာေလသည္။ ကိုထြန္းေက်ာ္ ေရ .. ၀ိုင္းကူယူေပးပါဦး .. ထြန္းေက်ာ္ သည္ သူဇာေပြ့လာေသာ ပစၥည္းထုတ္မ်ားကိုလွမ္းကာယူလိုက္သည္။ ဦးဦးေက်ာ္ မ်ိဳးမ်ိဳးေဇာ္ ၏ေခၚ သံေႀကာင့္ သူမဖက္သုိ့ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေသာေႀကာင့္ ထြန္းေက်ာ္ ၏လက္မ်ားသည္ ပစၥည္းမ်ားကိုလွမ္းေပြ့ပိုက္ယူလိုက္ရင္း သူဇာ ၏ရင္သားႏွစ္မႊာကိုလည္းမေတာ္တဆပင္က်က်နနႀကီးဆုပ္ကိုင္မိေလသည္။ *ဘာလဲ .. သမီးရဲ့ .. သမီးကို ကန္ေတာ္ႀကီး လိုက္ပို့ရမယ္ေနာ္ .**. ေအးပါ .. သမီးရဲ့ ..* ထြန္းေက်ာ္ က သူဇာ ဆီမွ ပစၥည္းမ်ားကို ပိုင္ပိုင္ႏူိင္ႏူိင္ ေပြ့လိုက္ၿပီးေနာက္သူဇာ၏မ်က္ႏွာကိုလွမ္းႀကည့္ကာအကဲခတ္လိုက္ေလသည္။ သူဇာ ၏မ်က္ႏွာေလးသည္ သိသိသာသာကိုပင္ ပန္းႏုေရာင္ သန္းေနေလသည္။ ထို့ေႀကာင့္ သူမ အာရုံေၿပာင္းသြားေစရန္ ထြန္းေက်ာ္ က ကိုခင္ေဇာ္ ေရာ မပါဖူးလား သူဇာမပါလာဘူးကိုထြန္းေက်ာ္အေရာင္းအ၀ယ္နဲ့ မႏၲေလးဖက္ကိုခရီးထြက္သြားတာ (၁၅) ရက္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အိမ္မွာလည္းသားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းပ်င္းေနတုန္းေဖေဖကလည္းဒီေန့ေရာက္လာတာနဲ့ အေတာ္ပဲဆိုၿပီးလိုက္လာႀကတာ … သူတို့အိမ္ေရွ့ခန္းသို့လွမ္း၍အ၀င္မွာပင္ ေမာင္ထြန္းေက်ာ္ ခင္ဗ်ာ မင္းရန္ကုန္ ေနခဲ့လိုက္ဦးကြာ .. ငါမနက္ဖန္ရထားနဲ့ ေတာင္ငူ သြားလုိက္ဦးမယ္၊ ဟိုကမိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြလည္းမေတြ့ရတာႀကာၿပီ၊ ေနာက္ၿပီးဘုရားတန္ေဆာင္း ေဆာက္ၿပီးလႉဖို့ရည္ရြယ္ထားတာႀကာၿပီ။ ငါတစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္ေတာ့ႀကာမယ္နဲ့တူတယ္။ မင္းလည္း နားနားေနေန ဒီမွာေနခဲ့ဦးကြယ္။ ငါ လွလွမြန္ ကိုေတာ့ထားခဲ့မယ္ .. ဒါမွ အလံုသစ္စက္မွာ မင္းအေဖၚ ရမွာ .. ၿဗံဳးကနဲဆိုေတာ့ မင္းလဲသူရွိေနေတာ့ ပိုၿပီး အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ကြယ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ေၿပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးေမာင္ႀကီး သည္အိမ္အတြင္းဖက္သို့ လွလွမြန္ ႏွင့္အတူ၀င္သြားေလသည္။ ည(၁၀)နာရီ မထိုးမီကပင္အိမ္သူအိမ္သားအသီးသီးသည္မိမိတို့၏အိပ္ခန္းအတြင္းသို့၀င္သြားႀကၿပီၿဖစ္သည္။ တစ္အိမ္လံုးသည္ တၿဖည္းၿဖည္းၿငိမ္သြားၿပီး ပိတ္ထားေသာၿပဴတင္းေပါက္တံခါးရွိမွန္ခ်ပ္မ်ားကိုေလတိုးသည့္အသံမ်ားမွလြဲၿပီး တိတ္ဆိတ္ကာေနေလသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ရွိသဘာသ၀တရားႏွင့္ဆန့္က်င္ၿပီး လႈပ္ရွားေနေသာ လူသားႏွစ္ဦးကေတာ့ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းရွိ ဦးေမာင္ႀကီး ႏွင့္ လွလွမြန္တို့ၿဖစ္ႀကသည္။
မနက္ေစာေစာ ခရီးထြက္ရမည္ၿဖစ္သၿဖင့္ ဦးေမာင္ႀကီး သည္ ဇနီးေခ်ာေခ်ာငယ္ငယ္ေလး ၿဖင့္ ခ်စ္ရည္လူးလ်က္ ရိကၡာယူေနသည္။ ဦးေမာင္ႀကီး ႏွင့္ လွလွမြန္ တုိ့ ႏွစ္ဦးစလံုးကိုယ္ေပၚတြင္အ၀တ္အစားဟူသမွ် ဘာမွ်မကပ္ႀကေပ၊ ကုတင္ေပၚ တြင္ပက္လက္ၿဖစ္ေနေသာ လွလွမြန္ ၏ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး ကိုယ္လံုးတီးႀကီးေပၚ သုိ့ ဦးေမာင္ႀကီး ၏ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ ကိုယ္လံုးႀကီးကေမွာက္၍ထားၿပီး ေၿခေထာက္မ်ားကား ေအာက္ကေမႊ့ယာကို အားယူကာ ဖင္ႀကီးေၿမွာက္ကာႏွိမ့္ကာၿဖင့္ အားပါးတရပင္လိုးေနသည္။ *ဘြတ္ .. ၿဗြတ္ .. ပလြတ္ .. ပလပ္ .. ၿပြတ္ .. ရႈး အား .. ဟင္း ဟင္း .. အကိုႀကီးရယ္ ..** ဒီထက္ပိုၿပီးေဆာင့္ေပးပါဦး .. မပီမသေၿပာလိုက္ေသာ လွလွမြန္၏စကားအဆံုးတြင္ဦးေမာင္ႀကီးကခပ္သြက္သြက္ပင္ေဆာင့္ကာလိုးေပးလိုက္သည္။ ေက်နပ္အားရၿဖစ္သြားရေသာ လွလွမြန္ ၏ကိုယ္လံုးၿဖဴၿဖဴေလးက ေကာ့ကနဲေကာ့ကနဲ တက္သြားသည္။
King Myanmar 